Jose Jefrey Robles
[The poem he made for my Aegis]
Naglalakad ako pauwi sa bukang-liwayway
Iniipon at binubuo ang nagkapirapirasong nakaraan
Umaasang makabanaag ng matibay na moog na laging masasandalan.
Subalit naturol isang antikwadong tapayan,
Nilumot ng pagsisikap sa dantaon nitong itinahan;
Nasabi: Kayang kayang pasanin, magaan lang naman.
Ngunit natamban mga paa na siksik nitong tagiliran
At nang angati’y di-tumaas sa kinatatayuan
Kaya marahang binuksan antikwadong tapayan
At natampok ang mga mata sa tubig na laman
Nagtaka, napatanong, nag-isip ‘pagkat ‘di inaasahan
Napaluha, merong tahimik na ligaya sa namulatan.
At nang mapagpasensiyang idinilig ang tubig sa dawagan
Sa malumanay na agos nabanaag ang maliwanag pang buwan
At pumalaot, kay ganda, samu’t saring kulay sa mata.
Tubig na nagpapakulay ng buhay ng nasasalamuha
At natanggal na ang malaon nang nakapiring kadiliman
Hayun, tingnan mo, matatag na tumatayo
Isang magaang antikwadong tapayan
Nakabukas at handang tumanggap na naman.
Nawa’y muli ang langit ngayong umaga umulan
Nang makabahagi muli ng dalisay na laman
Sariwang tubig sa mga uhaw at tuyong dawagan.
No comments:
Post a Comment